Wyróżnienie dla Dominiki

Leonetta "Obiecałeś..." 

-Ale na prawdę?-zapytała szatynka śmiejąc się z plotek,które opowiadał jej chłopak.
-Tak...Ale wiesz...muszę Ci coś powiedzieć,tak na poważnie.-chłopak już chciał jej powiedzieć o tym,o czym już nie byłoby jej do śmiechu.
-Mów,bo się boję-nadal uśmiechnięta dziewczyna tryska radością.
-Bo...wiesz jak Cię kocham?
-Tak wiem,ale to takie ważne?
-Tak kochanie...tak.-i znów stchórzył.Nie potrafił jej zranić,pomimo faktu,że i tak to zrobi.
-Już zawsze będziemy razem,prawda?- zapytała i znów poczuła przepływ radości.Jakby cofnęła się o 10 lat wstecz.
-Tak,obiecuję Ci to.


*Ale nie obiecał,że dotrzyma słowa...*

Violetta dziś jak zwykle ma wspaniały humor.To dziś jest ich rocznica.Wybiegła z domu i zapukała do drzwi chłopaka.Nie otwierał.Kolejny raz-NIC.Już miała odchodzić,ale w pewnym momencie drzwi otworzył jej zdruzgotany szatyn.
-Wejdź-powiedział zachrypnięty.Weszła.Ujrzała piękną kobietę.Szczupłe nogi,błękitne oczy,blondynka...Marzenie.Usiadła naprzeciwko jej i czekała na swojego chłopaka.
-Zdradziłem Cię.-powiedział tak po prostu.Bez emocji.Ale ona nie mogła uwierzyć.
-Coo?-zapytała zrozpaczona.Nie odpowiedział.
-Z nią?-on tylko przytaknął.
-Chciałem ci powiedzieć i o niej zapomnieć,ale ona jest ze mną w ciąży i...
-W ciąży?!-krzyknęła.
-W rocznicę-cichutko powiedziała w stronę ich zdjęcia,które stało na półce.
-Kochanie...
-Nie mów tak do mnie!-ponownie uniosła głos.
-Nigdy więcej.-naprostowała.
-Wybacz mi,proszę-chciał ją złapać za rękę,ale ona była szybsza.Szepnęła ciche: żegnaj,i zamknęła za sobądrzwi.Te drzwi już nigdy się dla niej nie otworzyły.On zaraz po rozstaniu się z ukochaną związał się z Anabel.Pewnego dnia,gdy wyszedł ze swoją dziewczyną na spacer kolejny i już naprawdę ostatni raz ujrzał Violettę.
-Kochanie...-szepnął.Ona tylko spojrzała na nich i powiedziała:
-Obiecałeś...-po czym skoczyła do wody i już nie wypłynęła.Puścił swoją dziewczynę i pobiegł po Violettę.Nie mógł uwierzyć,że ich historia dobiegła końca.