Rozdział 33

JESZCZE RAZ PRZYPOMINAM O KONKURSIE ! 

Rozdział dedykuje Cherry i nowym obserwatorom. Mam nadzieję, że i wy zaczniecie komentować.

~Następny dzień~

~Violetta~

Obudziłam się i przetarłam oczy. Przekręciłam się w stronę mojego Leosia, ale jego już nie było. Zdziwiona wstałam do pozycji siedzącej. Poszłam do łazienki, wykonałam poranne czynności. Ubrałam się i zeszłam na dół. W kuchni zastałam Fran, a w salonie zauważyłam niebieski kojec dla dzieci, a w nim dwa małe skarby. Uśmiechnęłam się na ten widok. Nalałam sobie kawy którą zrobiła Fran i usiadłam obok niej przy stole.

-Gdzie Leon i Diego?-zapytałam w końcu.

-Musieli jechać do pracy.-odpowiedziała. Całkowicie zapomniałam, że oni chodzą do firmy nie wiem jak to się stało.-Violu idę do sklepu bo powoli kończą mi się pampersy i takie różne.

-Jasne.-powiedziałam.-Ja idę po wózki, a ty ubieraj dzieci.-powiedziałam i poszłam do naszego schowka który był obok drzwi do garażu. Wyciągnęłam dwa wózki. Wyciągnęłam je i zaprowadziłam na korytarz. Na zewnątrz było ciepło więc Fran nie ubierała ich tak grubo. Ubrałam się i wyprowadziłam wózeczki na podwórze. Wróciłam do środka i wzięłam maluchy, a Fran poleciała się przebrać. Gdy wyszła zamknęłyśmy drzwi i ruszyłyśmy. Ja prowadziłam wózek z moim chrześniakiem Facu, a ona z Alexem. Do sklepu doszłyśmy wolnym spacerkiem. Postawiłyśmy na TESCO bo tam zazwyczaj jest wszystko. Wzięłam koszyk i poszłyśmy dalej. Zapakowałyśmy już, nawilżające chusteczki higieniczne, puder i kram. Zadzwonił mój telefon więc odebrałam.

~Rozmowa telefoniczna~

-Cześć kochanie.

-Cześć misiu.

-Co robisz?

-Chodzę z Fran i bliźniakami po TESCO i robimy zakupy, a ty co robisz?

-Siedzę z Diego i pracujemy.

-Dobrze, ja już muszę kończyć. Kocham Cię.

-Ja Ciebie też.

~Koniec rozmowy~

Wróciłam do zakupów. Z wózkami i z taką lista zakupów zejdzie nam tu jeszcze sporo czasu. Po 10 minutach poczułam, że ktoś mnie obejmuje od tyłu.

-Hej śliczna.-mówi dziwnym głosem.

-Może i śliczna, ale zaręczona. Bierz te łapy.-powiedziałam i odwróciłam się do tego kogoś. Zobaczyłam tam Leona.-Przepraszam myślałam, że to jakiś debil.-wytłumaczyłam.

-Nic się nie stało. Teraz wiem, że nie reagujesz na jakieś podrywy.-zaśmiał się i pocałował mnie. Podeszła do mnie Fran o Diego.

-Co wy tu w ogóle robicie?-zapytałam.

-Nudziliśmy się w pracy więc przyszliśmy wam pomóc.-wytłumaczył Diego.

-Dobrze się składa. To wy prowadzicie wózki i pilnujecie się nas, a my robimy zakupy.-powiedziała Fran. Oddałyśmy im wózki i poszłyśmy przodem, a oni za nami. Każdy patrzył się na nich. Wyglądali tak słodko z dziećmi i wózkami.

-Violu weźmiesz mi tampony, a ja wezmę pampersy, ok?-zapytała, a ja przytaknęłam. Kucnęłam przy odpowiedniej półce.

-Jaki rozmiar?-zapytałam.

-To są jakieś rozmiary?-zapytali na równi Diego i Leon, a ja przytaknęłam.

-Średnie.-powiedziała brunetka. Wzięłam odpowiednią paczkę i wrzuciłam do koszyka. Szliśmy regałami, ale usłyszałam zdziwiony głos.

-Violu, to ty?-zadał pytanie głos, a my wszyscy się obróciliśmy i zobaczyliśmy starszą kobietę.

-Pani Santigo. Tak to ja.-potwierdziłam i przytuliłam moją dawną sąsiadkę.

-Dziecko jak ja Cię dawno nie widziałam. Jak ty wyrosłaś i wyładniałaś.-zaśmiałam się.

-Dziękuję. Może pani przedstawię resztę. To jest mój narzeczony Leon, to brat Diego w sumie to go już pani zna, a to jego żona Francesca. No i jeszcze Alex i Facu.-wymieniłam.

-Miło mi was poznać. Ładnego znalazłaś sobie tego narzeczonego. I już dziecko. To wasz synek?-powiedziała i podeszła do wózka pchanego przez Leona.

-Nie to dzieci Fran i Diego.-powiedziałam, a ona popatrzyła na nie.

-No to muszę powiedzieć, że udały wam się dzieci.-zaśmiała się.-Musze już iść. Miło było Cię znowu zobaczyć.-powiedziała i powoli odeszła.

-Do widzenia!-powiedziałam za nią i poszliśmy dalej. Gdy mieliśmy już wszystko stanęliśmy przy kasie. Zapłaciliśmy odpowiednią sumę i spacerkiem ruszyliśmy do domu. Tym razem ja i Fran pchaliśmy czterokołowce, a oni nieśli torby z zakupami. W domu rozebrałyśmy maluchy i położyłyśmy je w kojcu i poszliśmy pomóc naszym mężczyzną z zakupami.

-Dziś robimy sobie wspólną, romantyczną kolację. Co wy na to?-zapytał Diego, a my się zgodziłyśmy. Resztę dnia spędziliśmy jak poprzednie. Gdy dzieci już spały zaczął się nasz wieczór. Leon przygotował pyszne dania, a Diego pięknie przystroił salon. Zajęliśmy swoje miejsca i zaczęliśmy się zajadać.

-I jak wam smakowało?-zapytał Leoś.

-Było wyśmienite.-pocałowałam go w policzek. Później rozmawialiśmy i włączyliśmy cicho muzykę.

-Mogę prosić do tańca?-zapytał Leon i podał mi dłoń. Ja chwyciłam ją i poszłam z nim na środek salonu. Leciał wolny kawałek. Zarzuciłam swoje ręce na jego szyję i wtuliłam się w jego tors, a on położył swoje ręce na mojej talii i oparł głowę na moim ramieniu. Po chwili Diego i Fran wirowali obok nas. Rozkoszowaliśmy się tą chwilą. Teraz nie mieliśmy dla siebie tak dużo czasu. Leon musiał jeździć do firmy, a ja też zaczęłam się rozglądać za jakąś pracą co powodowało mniej czasu dla nas. Diego tak samo chodził do Firmy, a jak wracał zajmował się dziećmi razem z Fran. Cóż życie nie jest kolorowe, ale nie wolno się poddać i trzeba się cieszyć tym co się ma. Ponieważ kiedyś może nam tego zabraknąć. Po tańcu posprzątaliśmy i udaliśmy się do siebie. Umyłam się i położyłam na łóżku. Leon także się się odświeżył i ułożył wygodnie obok mnie. Wtuliłam się w niego i rysowałam na jego nagim torsie różne znaczki.

-Wiedzę, że nudzisz się w domu.-powiedział nagle.

-Czasami. Muszę znaleźć sobie w końcu jakąś pracę.-powiedziałam.

-U nas w firmie potrzebujemy asystentki.

-Ale ja nic nie umiem.-powiedziałam i spojrzałam na niego.

-Przecież nauczę Cię wszystkiego.-zaśmiał się i cmoknął w nos.

-Skoro tak mówisz, to się zgadzam.-przytulił mnie jeszcze mocniej.

-Możesz zacząć od jutra.

-Dobrze, a teraz chodźmy spać.-powiedziałam on przytaknął. Objął mnie w tali i przysunął mocno do siebie. Zgasiłam lampkę i szybko usnęłam.

~Następny dzień~

Obudził mnie Leoś. Powiedział, że jeżeli chcę iść do firmy to muszę się już szykować. Wykonałam jego polecenie. Poszłam do łazienki, wykonałam poranne czynności i zeszłam na dół. Oznajmiłam Fran, że od dziś będę pracowałam w firmie. Ona ucieszyła się i pogratulowała mi. Wsiadłam do samochodu Leona i razem z nim i Diego pojechaliśmy pod wieli budynek. Szczerze mówiąc jeszcze tu nie byłam i trochę się zdziwiłam widząc tak wielki budynek. Szatyn wziął mnie za rękę i weszliśmy do środka. Zobaczyłam przytulne wnętrze. Weszliśmy do windy i pojechaliśmy na 9 piętro. Wyszliśmy z małego ruchomego pomieszczenia i skierowaliśmy się do wielkiego gabinetu.

-Twoje stanowisko będzie tuż za drzwiami.-powiedział Diego i pokazał mi mój mały gabinet.

-Kochanie chcesz coś do picia?-zapytał Leon, a ja się na niego spojrzałam.

-Herbaty.-odpowiedziałam po chwili.

-A ty Diego?

-Kawy.-mój narzeczony nacisnął na jeden z przycisków na telefonie.

-Liz, zrób nam proszę dwie kawy i herbatę. Dziękuję.-powiedział. Usiadłam na kanapie obok drzwi. Po chwili one się otworzyły, a do środka weszła jakaś dziewczyna. Na oko w moim wielu. Podeszła z taca do biurka Leona.

-Oto kawy i herbata. Przynieść coś jeszcze?-zapytała i zalotnie zatrzepotała rzęsami. Siedząc z boku miałam na to niezły widok. A więc Liz to ta Liz z którą Leon widział się po naszym zerwaniu. W środku mnie zaczęło się gotować. Ona stała tam i szczerzyła się do niego.

-Dziękuję to wszystko.-powiedział i równie się do niej uśmiechnął. Ona wychodząc odwróciła się w stronę kanapy. Widząc mnie jej mina przybrała wyraz goryczy. Prychnęła i szybko wyszła z pomieszczenia. Nie wiedziałam, że ona tu pracuje. Później trochę zła poszłam do domu.

~~*~~
No i proszę Państwa mamy rozdział 33 :)
Wiem, że czekaliście bardzo długo, ale nie mam czasu w ogóle :(
Mam nadzieję, że się podobał i czekam na wasze opinie !
Dziękuję za tyle komentarzy pod poprzednim rozdziałem :D
Mam tylu obserwatorów, a tylko nieliczni komentują, a jest to dla mnie bardzo ważne.
Dziękuję anonimkom za to, że podpisują się ;*
Zapraszam na moje pozostałe dwa blogi ;)
17 komów --> Rozdział 34