Rozdział 31

Rozdział dedykuję Kitełkowi ! Tak bardzo Cię kocham <333

Rozmawialiśmy sobie normalnie, ale Fran krzyknęła.

-Aaa!

-Co jest?-wstałem na równe nogi.

-Dziecko chce przyjść na świat teraz!-krzyknęła i zaczęła oddychać jak na kursie rodzenia.

-Lecę po Vilu!-powiedziałem i już biegłem do naszego domu. Wbiegłem tam jak oszalały, a ona nadal rozmawiała przez telefon.

-Fran rodzi!-krzyknąłem.

-Mamo kończę bo Fran zaczęła rodzić.-powiedziała szybko i pociągnęła mnie do domu mojej siostry. W międzyczasie zadzwoniła po pogotowie.

-Violu odeszły mi wody! Ja rodzę!-mówiła szybko brunetka. Nie wiedziałem co ja mam ze sobą zrobić, więc stałem w miejscu.

-Spokojnie Fran karetka już jedzie, a teraz wdech i wydech.-mówił próbując ją uspokoić.

-Aaaa! Za chwilę nie wytrzymam!-krzyczała. W tym momencie do salonu weszli ratownicy. Przełożyli ją na nosze i poszli do karetki. Po chwili w domu pojawił się Diego.

-Widziałem karetkę. Coś się stało?-zapytał niczego nie świadomy.

-Fran zaczęła rodzić.-powiedziała Viola. Szybko pobiegliśmy do samochodu. Viola prowadziła, bo ja po tym co zobaczyłem nie doszedłem jeszcze do siebie, a Diego był tak zdenerwowany, że mógł spowodować wypadek. Jedynie moja ukochana zachowała zimną krew. Pod szpitalem znaleźliśmy się dość szybko. Wysiedliśmy i podbiegliśmy do recepcji.

-Gdzie została przewieziona Francesca Verdas?-zapytał szybko Diego. Kobieta popatrzyła na nas.

-A kim państwo dla niej są?

-Jestem jej mężem!

-Ja bratem!

-A ona jest dla mnie bratową!

-Jest na sali porodowej numer 5 na 4 piętrze.-powiedziała czytając z monitora. Szybko pobiegliśmy do windy. Wcisnąłem przycisk z numerem piętra i już po chwili szukaliśmy odpowiedniej sali. Gdy ją znaleźliśmy usiedliśmy na krzesełkach.

~Fran~

Karetka dowiozła mnie do szpitala. Zawieźli na salę porodową. Tam przyszła pani ginekolog.

-Może ktoś zawołać mojego męża? Nazywa się Diego Castillo.-powiedziałam szybko. Jedna z pielęgniarek wyszła aby po kilku minutach wrócić z moim mężem. Podszedł do mnie i złapał moją rękę którą mocno ścisnęłam.

-No to rodzimy. Francesco przyj jak najmocniej.-powiedziała pani doktor, a ja wykonałam jej prośbę. Czułam niemiłosierny ból który przeszywał całe moje ciało. Byłam cała spocona i nie miałam już siły.

-Jeszcze raz mocno!-powiedziała jedna z pielęgniarek.

-Aaaaa!-krzyknęłam i opadłam bezsilna.

-Kochana ostatni raz! Jak najmocniej!

-Aaaaaaaa!-krzyknęłam jeszcze głośniej niż poprzednio, a po chwili usłyszałam płacz. Byłam szczęśliwa,a zarazem ciekawa czy mamy córeczkę czy synka ponieważ do teraz nikt o tym nie wiedziała.

-Gratuluję macie państwo pięknego synka.-powiedziała doktorka, a mi poleciała łza szczęści. Nadal czułam ten straszny ból.-Chwilę, coś jest nie tak.-powiedziała. Zaniepokoiłam się.

-Coś nie tak z dzieckiem?-zapytał szybko Diego.

-Z dzieckiem wszystko w porządku. Francesco musisz jeszcze raz przeć musisz to zrobić!-jak kazała tak zrobiłam, powtórzyłam tę czynność jeszcze dwa razy i znowu usłyszałam płacz. Nie widziałam nic co dzieję się za moimi nogami.

-To wszystko wyjaśnia. Gratuluję macie dwóch synów.-powiedziała, a ja spojrzałam się na Diego. Był tak samo zdziwiony jak ja, ale po chwili się uśmiechnął i złożył na moich utach pocałunek.

-Za chwilę przewieziemy Cię na salę, a dzieci przyniesiemy po badaniach.-wytłumaczyła i skończyła swoją pracę. Diego wyszedł na korytarz.

~Violetta~

Siedzimy na korytarzu już dobre 4 godziny. Co chwilę słyszymy krzyki Fran. W międzyczasie do szpitala przybyli już moi rodzice prywatnym samolotem, państwo Verdas także zawrócili gdy powiadomiliśmy ich o porodzie. Siedzę wtulona w Leosia i bawię się jego kołnierzykiem od koszuli, a on moimi włosami. Nagle z sali wyszedł Diego wszyscy wstali z miejsc i podeszli do niego.

-I jak masz syna czy córkę?-zapytał Leon.

-Mam... ja mam syna.-wszyscy zaczęli mu gratulować.-Znaczy mam dwóch synów.-dodała, a wszyscy znieruchomieli.

-Bliźniaki?-zapytałam, a on przytaknął. Po chwili wszyscy znowu zaczęli mu gratulować. Drzwi sali otworzyły się, a na nim leżała osłabiona Fran, ale była uśmiechnięta.

-Gratulujemy!-krzyknęli wszyscy. Pielęgniarki zabrały ją na salę numer 18. Gdy chcieliśmy już do niej iść z sali wyszły dwie pielęgniarki pchające małe jakby łóżeczka z dwoma noworodkami. Popatrzyliśmy na nie. Każdy się uśmiechnął. Widziałam jak Diego się cieszy. Podeszłam do niego i przytuliłam on wykonał to samo. Zebraliśmy swoje rzeczy i poszliśmy pod salę Fran. Pielęgniarki wyjątkowo pozwoliły wejść 3 osobom naraz. Więc wszedł Diego, ja i Leon. Akurat przywieziono też dzieci. Diego i Fran wzięli je, a później dali je nam.

-Do twarzy wam z dziećmi.-zaśmiała się Fran, a szatyn spojrzał na mnie i uśmiechnął się co odwzajemniłam. Dzieci były takie słodziutkie.-Razem z Diego ustaliliśmy, że możecie być chrzestnymi Facundo.-powiedziała Fran, a my spojrzeliśmy po dzieciach.

-To ten co trzyma Leon.-wyjaśnił Diego. Od razu się zgodziliśmy.

-A chrzestnymi Alexa będą Lu i Maxi.-powiedziała brunetka.

~5 dni później~

Dziś Fran wychodzi ze szpitala z maluchami. Ja, Leon i Diego mamy wielką niespodziankę dla młodej mamy. Właśnie zapinamy dzieci w nosidełkach. Diego kieruje, ja siedzę obok jako pasażer a Fran z tyłu. Jechaliśmy tak 15 minut i zaparkowaliśmy pod wielkim domem.

-Gdzie jesteśmy?-zadała pytanie Fran wysiadając, a w drzwiach willi pojawił się Leon.

-W naszym nowym domu. Będziemy mieszkać tu wszyscy.-odpowiedział Diego, a Fran aż otwarła buzię ze zdziwienia. To nasz  nowy dom. Leon wziął jedno nosidełko z Alexem, a Diego drugie z Facundem. Weszliśmy do środka. Zaczęłam oprowadzać Fran po domu, a mężczyźni zajęli się dziećmi. Na dole znajduje się salon, kuchnia, jadalnia, łazienka, pokój gościnny. 

-No i jeszcze po wielkich prośbach chłopaków salon gier.-pokazałam jej pomieszczenie. Zaprowadziłam do drzwi na końcu korytarza. Znajdował się tam wielki garaż.-Tera pokażę Ci górę. Chodź.-pociągnęłam ją za rękę w stronę schodów. Znajdowaliśmy się w długim i przestrzennym korytarzu. Otworzyłam pierwsze drzwi.

-To sypialnia moja i Leona. Do tego jest dołączona łazienka.

-Jak tu pięknie.-powiedziała i się rozejrzała. Poszliśmy do drugich drzwi. Otworzyłam je, a naszym oczom ukazała się garderoba. 

-Jeszcze trzeba się wypakować.-zaśmiałam się. Teraz pociągnęłam ją do pierwszych drzwi po drugiem stronie.-A oto wasza sypialnia i łazienka.

-Wow, jak ślicznie.-zachwyciła się.- otworzyłam następne drzwi. 

-To pokoik Alexa, a tu-powiedziałam i otworzyłam następne drzwi.- Pokoik Facusia. Podoba się?

-Tak, ten dom jest wspaniały.-łza szczęścia zleciała jej po policzku.-A co jest za pozostałymi drzwiami?-zapytała i wskazała za mnie. 

-Jeszcze dwa pokoje gościnne i jeden pusty. Jakby co.-zaśmiałam się. Po zwiedzaniu poszliśmy na dół. Zobaczyłyśmy jak Leon kołysze lekko dwa nosidełka z maluchami. Dzieci prawie już usnęły. 

-Jak to słodko wygląda.-rozmarzyłam się. 

-Prawda?-zaśmiała się Fran i po cichutku weszliśmy do salonu.-Widzę, że Diego już Cię wrobił w niańczenie.-zaśmiała się i usiadła obok niego. Ja wykonałam ten sam ruch. 

-Poszedł do samochodu po twoje rzeczy.-odpowiedział mój narzeczony. Diego wrócił po chwili. Ja i Fran zanieśliśmy niemowlaki do ich pokoi i zostawiliśmy otwarte drzwi. 

-Violu.-szepnęła.-Ja nie mam dla nich żadnych ubranek.

-My też o tym nie pomyśleliśmy. To może pojedziesz z Diego i kupicie wszystkie przybory. Nie zapomnijcie o wózku.-powiedziałam, a ona przytaknęła. 

-Diego jedziemy na zakupy dla dzieci.-powiedział gdy weszliśmy do kuchni. 

-A dzieci?-zapytał. 

-Przecież jesteśmy jeszcze my.-powiedziałam i przytuliłam się do Leona. 

-Kochani, dzieci jedzą z butelki bo mam problemy z karmieniem. Tak więc trzeba...

-Fran wiemy jak to się robi. Przynajmniej ja.-powiedziałam. Fran jeszcze coś mówiła, ale Diego wyciągnął ją z domu. Usiadłam z szatynem w salonie i włączyliśmy telewizor. Przyciszyłam dźwięk aby nie obudzić maluchów. Oglądaliśmy wiadomości, ale usłyszeliśmy płacz. Wstałam z łóżka, ale szatyn mnie zatrzymał i powiedział, że on pójdzie. Po chwili zjawił się w salonie z małym na rękach. Usiadł obok mnie i zaczął się lekko z nim bujać. Dzidziuś popatrzył na niego przez chwilę, ale później zamknął swoje malutkie oczka. Uśmiechnęłam się do szatyna i przytuliłam się do jego ramienia. Cisza nie trwała długo ponieważ drugi bobasek zaczął płakać. Tym razem ja poszłam po niego. Jak się okazało był to Facu. Wzięłam go na ręce i cicho śpiewając wróciłam do Leona.

~~*~~
W końcu dodałam rozdział 31 :)
Mam nadzieję, że się cieszycie bo już kilka osób nękało mnie o ten rozdział haha :D
No i Fran urodziła ! Diecesca ma dwójkę dzieci, czy ktoś się tego spodziewał ?
No i dlatego nie chciałam zdradzić nikomu płci bo zdradziłabym za wiele ;)
Teraz wszyscy będą mieszkać razem.
Leonetta opiekuje się dziećmi, słodko ?
Czekam na wasze opinie i przypominam o konkursie !
Dziękuje za tyle komentarzy pod poprzednim rozdziałem ;*
17 komów --> Rozdział 32