Rozdział 39

Rozdział dedykuję Ślicznej ♥, Pau Nielusi i Cherry <3

Po długim spacerze postanowiłam wybrać się do lekarza. Od dłuższego czasu źle się czuję. Weszłam do szpitala i poszłam do recepcji. Kobieta skierowała mnie na 2 piętro, gabinet numer 23. Usiadłam na niebieskim krześle, obok innych ludzi. Było przede mną 5 osób. Rozpięłam swoją bluzę i powiesiłam ją na wieszaku. Wzięłam gazetę leżącą na stoliczku obok. Zaczęłam ją czytać. Na końcu była wzmianka o firmie szatyna. Pisali, że Leon przez dłuższy czas nie pokazywała się w niej, ale wczoraj wrócił do pracy. Przeczytałam do końca i zamknęła gazetę. Odłożyłam ją. Starsza pani wyszła z gabinetu. Wstałam i weszłam do środka.
-Dzień dobry.-powiedziałam.
-Dzień dobry, niech pani usiądzie.-wskazała na krzesełko. Wykonałam jej polecenie.-Co pani dolega?
-Więc od niedawna czuję się źle, jestem trochę osłabiona i wymiotuję. Nie wiem czy to zatrucie, czy coś groźniejszego.-wytłumaczyłam.
-Dobrze za chwilę to sprawdzimy.-powiedziała i zaczęła wykonywać mi badania. Po kilku minutach skończyła. Przejrzała wszystkie wyniki.-A więc ja nie widzę tu nic niepokojącego, ale jest jedna rzecz którą muszę sprawdzić. Niech uda się pani z tą karteczką do gabinetu numer 31.-powiedziała i podała mi skrawek papieru.
-Dobrze, dziękuję.-wyszłam. Wzięłam swoją bluzę i ruszyłam do kolejnego pomieszczenia. Szukałam odpowiedniego numeru na drzwiach. W końcu go znalazłam. Zobaczyłam kobietę w ciąży. -Przepraszam kogo to gabinet?-zapytałam.
-Ginekolog Any.-odpowiedziała. Zdziwiona spojrzałam na karteczkę. Numer się zgadza.-pomyślałam.  Usiadłam na krzesełku,  a młoda kobieta weszła do środka. Po 15 minutach nadeszła moja kolej. Powoli i nieśmiało weszłam do środka.
-Dzień dobry. Przysłała mnie tu pani doktor z 23.-powiedziałam i podałam jej karteczkę. Lekarka przeczytała ją.
-Dobrze, połóż się tam.-powiedziała z uśmiechem i pokazała na specjalny fotel. Wykonałam jej polecenie.
-Pani doktor właściwie dlaczego tu jestem?-zapytałam w końcu.
-Za chwilę się tego dowiemy.-zaśmiała się i posmarowała mój brzuch żelem i zaczęła robić USG.-Więc mam dla Pani dobrą wiadomość.-odwróciła ekran  wskazała palcem na malutką plamkę.-To jest pani dziecko, jest pani w ciąży. Gratuluję.-powiedziała i popatrzyła na mnie. Wpatrywałam się w ekran z szeroko otworzonymi oczyma.
-W ciąży? Ja? Przecież ja nie mogę być teraz w ciąży. -panikowałam.
-Spokojnie, będzie dobrze. Jeżeli będziesz potrzebowała pomocy zgłoś się tu.-powiedziała i podała mi małą wizytówkę. Dała mi jeszcze kilka wskazówek. Po wizycie wyszłam ze szpitala. Szłam szybko do hotelu. Po moich policzkach zaczęły spływać łzy.
-Nie mogę być w ciąży, nie teraz. Przecież nie mogę tam wrócić, a sama sobie nie poradzę.-szeptałam do siebie, a ludzie idący obok dziwnie na mnie patrzyli. Jednak mnie to nie obchodziło. Teraz myślałam tylko o małej istotce rozwijającej się we mnie. Położyłam swoją rękę na brzuchu. Może nie planowałam tego dziecka, ale na pewno go nie usunę. Nigdy nie zrobiłabym niczego takiego. To też człowiek i zasługuje na szansę poznania tego świata na, który przyjdzie za kilka miesięcy. Dowiedziałam się, że to 3 tydzień. Uśmiechnęłam się lekko wyobrażając sobie dziecko na swoich rękach. Jednak gdy przypomniałam sobie, że nie będzie miało ono ojca znowu się rozpłakałam. Weszłam do hotelu i szybko wjechałam na odpowiednie piętro. Weszłam do swojego apartamentu i rzuciłam się na łóżko. Zakryłam się poduszką i dalej płakałam.

~Kilka dni później~
~Leon~
Powoli zapominam o Violettcie. Nie zajmuje już tak wiele miejsca w moim umyśle i sercu. Można powiedzieć, że staje się moim wspomnieniem, przeszłością, która już nie wróci. Teraz skupiam się na firmie. Pomagam Fran z dziećmi w końcu mają już roczek i nieźle dokuczają. Wyszykowałem się, zjadłem śniadanie i pojechałem do firmy. Wszedłem uśmiechnięty. Podszedłem do biurka sekretarki i przywitałem się z Liz buziakiem w policzek.
-Widzimy się na przerwie na lunch.-powiedziałem i poszedłem do windy. Wjechałem na odpowiednie piętro i wszedłem do biura. Zająłem miejsce przy swoim biurku i zacząłem pracować. Kiedy nadeszła pora na wyczekiwaną przerwę zjechałem na dół i poszliśmy do baru na parterze. Świetnie się razem bawiliśmy. Bardzo zbliżyłem się do Liz. Jest bardzo fajna i wspiera mnie. Zjedliśmy i ruszyliśmy na swoje stanowiska. Gdy byłem już przy windzie wróciłem się.
-Liz, masz ochotę przejść się ze mną dziś po parku? Po pracy.-zapytałem.
-Jeżeli się wyrobię z pracą to czemu nie.-uśmiechnęła się do mnie.
-Jestem tu jednym z szefów więc to polecenie służbowe.-powiedziałem z uśmiechem.
-No dobrze.-powiedziała wesoła. Po krótkiej rozmowie wróciliśmy do swoich zajęć. Kiedy skończyłem pracować zamknąłem biuro i zjechałem windą na dół. Oparłem się o jej biurko i patrzyłem na nią. Po chwili zauważyła mnie i podniosła głowę. Uśmiechnąłem się, a ona to odwzajemniła. Po chwili podpisała ostatnią kartkę i wstała z miejsca.
-Skończyłam szefie.-zaśmiała się w czym jej zawtórowałem. Razem opuściliśmy gmach wielkiego wieżowca i wyszliśmy na zewnątrz. Od razu poraziło nas w oczy bystre słońce.
-Chodźmy do parku, a później na lody jak w młodości.-powiedziałem. Zgodziła się więc powoli ruszyliśmy w stronę pięknego parku. Chodziliśmy i rozmawialiśmy, bardzo dobrze mi się z nią rozmawia. Jest bardzo dobrą przyjaciółką, może nawet kimś więcej. Oddaliłem jak na razie od siebie tą myśl i podszedłem do budki z lodami. Zamówiłem dwa czekoladowe i podałem jeden uśmiechniętej dziewczynie. Wzięła go, a nasze dłonie na chwilę zetknęły się. Nie powiem, było to bardzo przyjemne i jej chyba też się podobało bo delikatnie się uśmiechnęła. Poszliśmy dalej aż dotarliśmy do wielkiej fontanny. Usiedliśmy na muru i rozmawialiśmy. Po chwili ochlapała mnie wodą. Zaśmiałem się i zrobiłem to samo. Po krótkiej zabawie byliśmy cali mokrzy. Ludzie patrzyli na nas i śmiali się, ale nam to nie przeszkadzało. Gdy tak się bawiliśmy czułem się jak nastolatek, bez zmartwień i problemów. Zapomniałem o wszystkim o czym myślę na co dzień. Czas spędzony z Liz bardzo mi się podobał.
-Musimy to kiedyś jeszcze powtórzyć.-powiedziałem do niej.
-Zdecydowanie tak.-uśmiechnęła się.-Muszę już wracać do domu, ale jak coś to pisz, numer masz.-powiedziała z uśmiechem. Musnęła mój policzek i powoli odeszła w stronę swojego domu. Patrzyłem na nią jeszcze chwilę, aż w końcu się otrząsnąłem i wróciłem na parking firmy gdzie stał mój samochód. Wsiadłem do niego mocząc siedzenia. Odpaliłem silnik i pojechałem do domu. Wszedłem do środka i od razu podbiegli do mnie chłopcy. Odkąd nauczyli się chodzić wszędzie ich pełno. Przywitałem się z nimi i zaprowadziłem ich do salonu gdzie była Fran. Spojrzała na dzieci, a następnie na mnie.
-Deszcz pada?-spytała zdziwiona. Popatrzyłem na nią, a później zrozumiałem o co chodzi.
-Nie, byłem na spacerze z Liz i tak wyszło, że wpadliśmy prawie do fontanny.-zaśmiałem się.
-Z Liz? Widzę, że dobrze się dogadujecie.-uśmiechnęła się i wzięła dzieci.-Idź się przebrać bo kałuże robisz.-zaśmiała się, a ja poszedłem do góry. W łazience rozebrałem się i wykonałem wieczorne czynności. Co prawda była dopiero 18, ale ja i tak nigdzie już nie wychodzę dziś. Poszedłem na dół. Zrobiłem sobie tosty i razem z Fran i Diego oglądaliśmy jakiś film. Po dwóch godzinach oni poszli położyć dzieci, a ja nalałem sobie wody i poszedłem do swojej sypialni. Położyłem się i z myślą o dzisiejszym dniu zasnąłem.

~~*~~
W końcu dodałam 39 :D
Wiem, że czekaliście długo, ale szkoła też robi swoje.
Mam dwie 2 na półrocze z fizyki i geografii czyli przedmiotów których nienawidzę z całego serca :/
Ale nie będę was tu zanudzać moim 'ciekawym' życiem.
Wracając do rozdziału ^^
Viola w ciąży hehe ;) Cieszycie się?
A Pan Verdas już o niej zapomina i nagle wkracza Liz ;D
Kochani moi chcę powtórzyć jeszcze raz, abyście reklamowali blogi w zakładce stworzonej do tego bo ja w komach nie będę później szukała.
Kolejna sprawa powtarzam nie liczę komentarzy typu 'zajmuję' albo zajmujecie i wracacie, albo w ogóle nie zajmujcie nie to żebym tego zabraniała.
27 komów --> Rozdział 40
Postarajcie się, a może dodam wcześniej jak będę miała czas ;)