Rozdział 38

Rozdział dedykuję Ślicznej ♥, Pau Nielusi, Cherry i Małej <333

~Leon~
Obudziłem się na kanapie w salonie. Wstałem z niewygodnego posłania i przeciągnąłem się leniwie. Zacząłem zastanawiać się jak ja się tu znalazłem. Nie pamiętam nic z wczorajszego wieczoru. Wstałem, ale od razu usiadłem. Moja głowa zaczęła pulsować z bólu. Syknąłem cicho i ponowiłem próbę powstania. Tym razem powoli. Ruszyłem do kuchni. Z szafki wyjąłem tabletki i łyknąłem je. Nalałem sobie wody i usiadłem przy stoliku. Po chwili do pomieszczenia weszła Fran. Spojrzała na mnie i pokręciła z niesmakiem głową.
-Czemu się tak krzywisz?-pytam.
-Bo jesteś kretynem. Nie umiesz się pozbierać, ale do klubu najebać się umiesz iść, a później ta dziewczyna musi Cię odprowadzać!-powiedziała zła.
-Jaka dziewczyna?-zapytałem zdziwiony. O kogo jej chodzi?
-No, ta z waszej firmy. Chyba ma na imię Liz.-odpowiedziała po chwili. Pokiwałem głową. Poszedłem do góry. Umyłem się, ubrałem i w końcu wyglądałem jak człowiek. Zszedłem do Fran. Podszedłem do niej i tak po prostu przytuliłem. Była zdziwiona, ale oddała uścisk.
-Za co to?-zaśmiała się.
-Za to, że wyzwałaś mnie i dałaś mi tym coś do myślenia. Jesteś wspaniałą siostrą.-wytłumaczyłem.-Świecie Leon Verdas powrócił!-krzyknąłem, a zaraz potem usłyszeliśmy płacz. Walnąłem sobie otwartą ręką w czoło. Spojrzałem na Fran przepraszająco i razem poszliśmy po dzieci. Wziąłem mojego chrześniaka i zszedłem na dół. Uspokoiliśmy ich i położyliśmy w kojcu.
-Fran idę do firmy.-powiedziałem już cicho. Uśmiechnęła się do mnie więc uznałem to za oznakę radości. Wyszedłem z domu. Wsiadłem do mojego auta i pojechałem do firmy. Gdy wszedłem do budynku wszyscy spojrzeli na mnie. Posyłali mi uśmiechy, a ja je odwzajemniałem. Wszedłem do windy i wjechałem na odpowiednie piętro. Wszedłem do naszego gabinetu bez pukania.
-Cholera! Ludzie, puka się.-powiedział i spojrzał na mnie. Zaśmiałem się z jego miny.-Stary jak dobrze, że wróciłeś.podszedł do mnie i poklepał po ramieniu.-Trzymaj.-powiedział i położył na moim biurku stos papierów do podpisania.
-Jakie miłe powitanie.-zaśmiałem się i wziąłem się do pracy. Po kilku godzinach prawie kończyłem. Diego wyszedł wcześniej aby pomóc Fran z dziećmi. Wziąłem słuchawkę i wcisnąłem liczbę 5. Po kilku minutach w moim gabinecie zjawiła się uśmiechnięta Liz.
-Widzę, że powoli wracasz do nas.-zaśmiała się i usiadła na fotelu naprzeciwko.
-Tak. Przepraszam za wczoraj, ale dziękuję też, że mnie odprowadziłaś.-spojrzałem na nią.
-Nie ma za co. Przyjaciołom się pomaga, no nie?-zaśmiała się znowu.
-Tak, ale mimo to i tak Ci bardzo dziękuję. Mam propozycję. Zapraszam Cię dziś na kolację do restauracji o 18. Co ty na to?-zapytałem z nadzieją w głosie.
-Dobra. To gdzie mam przyjść?
-Przyjadę po Ciebie. Podaj mi adres.-poprosił i zapisał na kartce.-Więc będę o 17:50.-powiedział i uśmiechnął się szczerze po raz pierwszy od czasu wyjazdu Violetty.
-Dobrze, więc ja już pójdę.-powiedziała i chciała wyjść.
-Możesz iść już do domu.-powiedziałem z uśmiechem. Wyszła, a ja wróciłem do pracy. Po jeszcze jednej godzinie roboty wyszedłem i pojechałem do domu. Wyszykowałem się i pojechałem pod jej dom. Zadzwoniłem dzwonkiem. Po chili otworzyła mi. Miała na sobie zieloną sukienkę przed kolano i pasujące szpilki.
-Wyglądasz pięknie.-powiedziałem.
-Przestań bo się zarumienię.-zaśmialiśmy się. Zamknęła domo. Wsiedliśmy do auta i pojechaliśmy do restauracji. Spędziliśmy miły wieczór. Poszliśmy się przejść i odwiozłem ją i sam pojechałem do domu.

~Następny dzień~
~Violetta~
Tyle dni jestem już tu i nie wiem w co ręce włożyć. Tak za nimi tęsknię, ale najbardziej za Leonem. Nie mogę go usłyszeć, nie mogę z nim nawet popisać. Jest mi tak strasznie przykro. Nie mogę już dłużej bez niego wytrzymać, ale niestety muszę. Nie było innego wyjścia. Wstałam z łóżka. Umyłam się i ubrałam. Poszłam do swojej małej kuchni i zaczęłam robić sobie śniadanie. Miałam ochotę na słodkie. Zaczęłam więc robić naleśniki. Ozdobiłam je górą bitej śmietany i leśnymi owockami kupionymi w sklepie po drugiej stronie ulicy. Usiadłam na krzesełku i zaczęłam jeść. Zjadłam i umyłam naczynia. Postanowiłam się przejść. Chodziłam pięknymi Norweskimi uliczkami. Były piękne, ale nie tak jak te w Buenos. Rozglądam się. Znam już kilka drug. Jak co dzień poznaję nowe.

~~*~~
I oto za wami rozdział 38 :)
Tak długo przez was oczekiwany, ale dzięki temu pod poprzednim rozdziałem było 47 komów z tymi wszystkimi anonimami i powtórzeniami, ale i tak się cieszę bo widzę, że wam zależy i wiem, że mam dla kogo pisać <3
Powiem wam, że ten pomysł z tym, że Viola mogła nie wylogować się z poczty jest cudowny i kto wie może go wykorzystam ;D
Leoś wdzięczny Liz i spędzili miły wieczór ;) Może kiedyś to powtórzą?  Czekam na wasze opinie i mam nadzieję, że pod tym rozdziałem będzie też tak dużo komów tym razem bez żadnego 'zajmuję' i powtarzających się komentarzy. Wiem, że was na to stać ;*
27 komów --> Rozdział 39

P.S. DZIĘKUJĘ ZA PONAD 100.000 WYŚWIETLEŃ! KOCHAM WAS MIŚKI WY MOJE ♥