Rozdział 21

Rozdział dedykuję Werci Blanco za to, że jest i mojej Pau Nielusi która zna już niektóre szczegóły tej historii <333

~Następnego dnia~
Wstałam i poszłam do łazienki wykonałam poranne czynności i poszłam na dół. Byli tam już wszyscy. Dosiadłam się do nich i zrobiłam sobie tosty. Zjadłam je i posprzątałam. Odeszłam od stołu i poszłam do siebie z szafy wyciągnęłam plecak. Włożyłam do niego Jakieś ubrania i piżamkę tym razem była to bokserka i spodenki. Na biwaku będziemy przez 2 dni więc spakowałam potrzebne rzeczy i wyszłam z pokoju. Zaniosłam je no dół i czekałam na resztę. Drugi zszedł Diego, później Leon i Fran. Rzeczy zanieśliśmy do samochodu, a następnie sami do niego wsiedliśmy. Chłopaki siedzieli z przodu, a ja z Fran z tyłu. Na miejsce dojechaliśmy po godzinie. Wysiedliśmy z auta. Rozejrzałam się wokoło.
-Tu jest pięknie.-powiedziałam. Zewsząd widać było zielone drzewa, polanę całą w kwiatach, motylki i wiele innych detali. Fran także się tu podobało. Po chwili zachwytu wyjęliśmy namioty były tylko trzy.
-To co my z Fran śpimy w jednym, a wy osobno?-zadał pytanie Diego.
-Może być, tylko pod jednym warunkiem.-zastrzegł Leon,  a oni się na niego spojrzeli.-Nie zmajstrujcie nic bo nasi rodzice nie chcą jeszcze zostać dziadkami.-pogroził im palcem. Zaśmialiśmy się i rozłożyliśmy swoje 'domy'. Gdy wszystko było gotowe chłopcy poszli po drewno, a my z Fran układaliśmy palenisko. Gdy wrócili położyli gałęzie i usiedli obok nas. Ognisko miało być wieczorem więc teraz jest czas wolny.
-Tu niedaleko jest woda, idziemy się pochlapać?-zaproponował mój brat. Przytaknęliśmy i ruszyliśmy za nim. Po chwili byliśmy w malowniczym miejscu.
-Tu jest cudownie kochanie.-powiedziała Fran i pocałowała Diego. Czułam się trochę niezręcznie i Leon chyba też, bo lekko pociągnął mnie na mały mostek. Usiedliśmy i zapanowała niezręczna cisza, którą przerwał on.
-Violu wiem, że nie chcesz na razie znowu być ze mną, ale zostańmy chociaż przyjaciółmi proszę.-powiedział, a ja go przytuliłam.
-Dobrze.-zgodziłam się. Do nas dołączyła się zakochana para. Diego i Leon zaczęli się rozbierać, zostali tylko w bokserkach. Popatrzyliśmy na nich z Fran.
-Idziecie z nami do wody?-zapytał Leon. Postanowiłyśmy, że jednak zostaniemy na suchym lądzie. Więc tak też zrobiliśmy. Rozmawiałam z Fran, ale kątem oka przyglądałam się im, a bardziej Leonowi. Jego mięśnie i mokre włosy sprawiały, że miękły mi kolana chociaż siedziałam. W końcu opamiętałam się trochę i całą swoją uwagę skupiłam na Fran chociaż ona bez ukrywania przyglądała się Diego. Widziałam te iskierki w jej oczach. Zaczęłam machać jej ręką przed oczami.
-Fran! Ziemia do Fran!-w końcu zaszczyciła mnie swoim spojrzeniem.
-Przepraszam, ale twój brat jest taki przystojny.-zaśmiałam się, a ona zgromiła mnie wzrokiem. Rozmawiałyśmy sobie o wszystkim.
-Fran muszę Cię o to zapytać bo ciekawość bierze górę. Robiliście już TO?-zapytałam mocno akcentując ostatnie słowo. Ona spojrzała na mnie.
-Nie jeszcze nie. Powiedziałabym Ci, zresztą ty też byś mi powiedziała.-spuściłam głowę.-Robiłaś już TO? Z kim? -dopytywała, a ja się lekko zarumieniłam.-Chcę znać szczegóły!
-Więc to było jak jeszcze byliśmy z Leonem. Wtedy gdy wy się opiliście na ognisku. On był taki czuły i delikatny.-rozmarzyłam się, ale zaraz wróciłam na Ziemię.
-Aaa! Nie wierzę.-cieszyła się tak bardzo i głośno, że aż chłopaki się na nas popatrzyli. Zatkałam jej usta i uśmiechnęłam się do Leona i Diego. On po chwili wrócili do pływania, a my do rozmowy. Tak się zagadałyśmy, że nie zauważyłyśmy, że oni biegną w naszą stronę. Podbiegli do nas. Diego podniósł Fran, a Leon mnie. Ruszyli w stronę wody. Piszczałyśmy aby nas puścili jednak ich to nie ruszało. Wrzucili nas do wody.

~Leon~
Teraz z Vilu jesteśmy przyjaciółmi, ale dobre i to. Razem z Diego podbiegliśmy do nich. Ja wziąłem Vilu, a Diego Fran. Wrzuciliśmy je do wody. Fran szybko wypłynęła, ale Violi nie było widać.
-Diego ona umie pływać?!-krzyknąłem.
-Nie wiem.-powiedział, a ja wskoczyłem do wody szukałem jej aż w końcu zobaczyłem. Podpłynąłem szybko do niej i pociągnąłem na powierzchnię. Wziąłem na ręce i położyłem ją na pisku. Nie dawała żadnego znaku życia. Sprawdzałem puls, a ona nagle usiadła.
-BUU! Haha szkoda, że nie widzicie swoich min.-śmiała się, a my staliśmy bez ruchu. W końcu Fran się do niej dołączyła.
-Masz tak więcej nie robić! Myślałem, że nie umiesz pływać, że się utopiłaś i to przeze mnie!-mówiłem.
-Spokojnie, żyję,  a wy macie nauczkę.-powiedziała. Postanowiliśmy już wracać bo robiło się ciemno. Poszliśmy na miejsce naszego obozu. Tam powoli rozpaliliśmy ognisko, wyjęliśmy pianki i piekliśmy je na patykach. Później robiliśmy sobie kiełbaski.

~Violetta~
-Ja nie chcę.-powiedziałam.
-Masz zjeść bo jesteś za chuda.-powiedział Leon i dał mi patyk z kiełbaską, nie zostało mi nic innego jak posłuchać go. Zjedliśmy posiłek i Leon poszedł po coś do samochodu. Przyszedł z gitarą. Zaczął grać piosenki i wszyscy śpiewaliśmy. Później ugasiliśmy ognisko i poszliśmy do swoich namiotów. Ułożyłam się wygodnie. Nie mogłam długo zasnąć, ale po godzinie wiercenia udało mi się to.

~Następny dzień~
Obudziły mnie promienie słoneczne lekko muskające moją twarz przez cienki materiał namiotu. Przetarłam oczy i ziewnęłam. Sięgnęłam po ubrania na dzisiaj i ubrałam je. Wyszłam na polankę i uczesałam włosy. Ruszyłam w stronę wczorajszego ogniska. Był już tam Leon. Siedział i dłubał sobie patykiem w ziemi.
-Hej.-przywitałam się.
-Hej, jak się spało?
-Niezbyt wygodnie.-skrzywiłam się lekko.-A tobie?
-To nie to samo co spanie w łóżku i jeszcze z tobą, ale dałem radę.-zaśmiał się. Później siedzieliśmy w ciszy. Po chwili dołączyła do nas Fran, a zaraz po niej Diego. Zrobiliśmy sobie śniadanie. Zjedliśmy je i zaczęliśmy rozmawiać. Jutro rano mamy już wracać, a szkoda bo jest tu pięknie.
-To co dziś robimy?-zapytałam.
-Nie wiem, macie jakieś pomysły?-powiedział Diego.
-Chodźmy na spacer.-powiedziała Fran. Wszyscy się zgodzili więc ruszyłyśmy na spacerek. Diego i Fran chodzili trzymając się na ręce, a mi zrobiło się smutno. Spojrzałam w bok i poczułam, że ktoś łapie mnie za rękę. Spojrzałam na nasze splecione dłonie, a później na Leona. Uśmiechnął się do mnie lekko.
-Przecież jesteśmy przyjaciółmi.-powiedział i pociągnął mnie do przodu. Mimowolnie się uśmiechnęłam się. Chodziliśmy po lesie. Czułam się wspaniale. Chodzę sonie za rękę z chłopakiem którego nadal kocham. Szliśmy w ciszy, rozkoszowaliśmy się nią. Obejrzałam się za siebie i zobaczyłam, że jesteśmy sami.
-Leon, gdzie Diego i Fran?-zapytałam trochę przestraszona.
-Jak to są za nami.-powiedział i się obejrzał.-Gdzie ich wcięło?
-Zgubiliśmy się. Leon proszę powiedz, że wiesz jak stąd wrócić.-powiedziałam.
-Przepraszam, nie wiem gdzie jesteśmy.-powiedział, a ja mocniej ścisnęłam jego dłoń. Tak cholernie się bałam. Byliśmy sami w nieznanym nam lesie, nie wiadomo gdzie jesteśmy i czy są tu jakieś groźne zwierzęta. Co my teraz zrobimy?
Leon przytulił mnie do siebie, a ja się w niego wtuliłam.
-Violu nie bój się nie dam Cię skrzywdzić.-powiedział, a ja się trochę uspokoiłam. Przez następną godzinę szukaliśmy wyjścia z lasu. Byłam już bardzo zmęczona tym chodzeniem.
-Violu widzę, że jesteś zmęczona usiądźmy.-powiedział, a ja nagle ożyłam.
-Nie, musimy znaleźć wyjście.-powiedziałam i pociągnęłam chłopaka za rękę. Znowu chodziliśmy i szukaliśmy znanych nam miejsc. Teraz już sama usiadłam na trawie. Nie miałam siły nawet się podrapać. Słońce powoli się chowało, a ja miałam wrażenie jakbyśmy chodzili w kółko co jest bardzo możliwe. Szatyn usiadł obok mnie i bez słowa przytulił. Nie odepchnęłam go wręcz przeciwnie wtuliłam się w niego jak w pluszowego misia. Tego tez mi brakowało. Po chwili oderwaliśmy się od siebie. Oparłam głowę na jego ramieniu i sama nie wiem kiedy usnęłam.

~~*~~
No i mamy rozdział 21 :)
Specjalnie na prośbę Pau Nielusi ;)
Mam nadzieję, że wam się spodoba !
Trochę mi smutno z powodu komów bo kiedyś było ich dużo więcej niż był szantażyk, a teraz na te 11 muszę czekać i czekać, ale z drugiej strony rozumiem szkoła :(

W ankiecie jest dużo głosów, że czytacie, ale nie komentujecie i bardzo mi z tego powodu przykro bo ja się dla was staram i pisze w każdej wolnej chwili, a komentuje nawet niecała połowa tych osób ;(
Dziś szantażyk będzie większy, a rozdział wstawię dopiero gdy pojawi się wymagana liczba komów. Anonimy maja się podpisać i nie dodawać kilu komentarzy :)
13 komów --> Rozdział 22

BARDZO PROSZĘ WSZYSTKIE OSOBY KTÓRE CZYTAJĄ TEGO BLOGA O CHOCIAŻ JAKĄŚ BUŹKĘ LUB JEDNO SŁOWO :D WTEDY WIEM, ŻE MAM DLA KOGO PISAĆ ;*