Rozdział 47

Rozdział dedykuję osobom, które były tu od samego początku i są do teraz ♥ Dziękuję wam!

~Violetta~
Siedzimy w salonie i jemy pizze, którą niedawno przyniósł nam mężczyzna z pizzeri. Dużo rozmawiamy i opowiadamy sobie co działo się u nas przez ten czas. Opowiedziałam mu o tym co robiłam i kim są dla mnie Josh i Mat. Wzięłam kolejny już chyba czwarty kawałek ciasta z różnymi dodatkami. Leon spojrzał na mnie dziwnie.
-No nie jadłam prawie od rana.-wymyśliłam szybko i ugryzłam kawałek.-To co działo się u Ciebie?-spytałam i napiłam się pepsi.
-No więc załamałem się tym, że mnie zostawiłaś. Nie rozumiałem po co udawałaś. No i tak w skrócie byłem z Liz.-powiedział cicho, a ja przestałam jeść.-Później dowiedziałem się, że to jej sprawka i rozstałem się z nią.-dodał szybko.
-Więc jednak byłeś z kimś szczęśliwy.-powiedziałam i odłożyłam jedzenie do kartonu.
-Violu brakowało mi Ciebie, a ona była przy mnie i pocieszała mnie. Po prostu myślałem, że ona zastąpi mi Ciebie.-powiedział.
-I tak się stało. Może nie powinieneś się o niczym dowiadywać tylko być szczęśliwy z nią. Z tą którą pokochałeś tak jak mnie.-powiedziałam cicho patrząc w okno. On złapał mój podbródek i przekręcił głowę tak, że patrzyłam w jego oczy.
-Nie opowiadaj głupot. Nikogo nie kochałem tak jak Ciebie. Jesteś tą jedyną.-powiedział. W moich oczach pojawiły się łzy. Przybliżył się do mnie powoli i złożył czuły pocałunek na moich ustach. Po chwili odwzajemniłam. Za tym też bardzo tęskniłam. Całowaliśmy się czule, ale i namiętnie. Powoli zszedł na moją szyję muskając ją swoimi ustami. Usiadłam na jego kolanach i wplotłam palce w jego włosy. Lekko za nie pociągnęłam, a on cicho jęknął i rozchylił usta co wykorzystałam i dołączyłam swój język. Czułam jak się uśmiecha więc zrobiłam to samo. Wstał powoli ze mną i ruszył do sypialni. Położył na łóżku i powoli zaczął mnie rozbierać. Nie zostałam mu dłużna. Po kilku minutach byliśmy już nadzy. Spojrzałam na niego.
-Dzisiaj delikatnie.-szepnęłam, a on pokiwał głową. Pocałował mnie i złączył nasze ciała w jedność.

Rano gdy się obudziłam spojrzałam w bok. Obok mnie leżał nagi szatyn okryty tylko cienką kołdrą. Uśmiechnęłam się i zaczęłam go obserwować. Jego ciało było jak zawsze idealnie wyrzeźbione. Włosy były w nieładzie dzięki czemu wyglądał jeszcze bardziej seksownie. Przygryzłam lekko wargę. Przypomniałam sobie co zdarzyło się tej nocy. Mimowolnie uśmiechnęłam się. Leon tak jak prosiłam był delikatny. Chociaż miałam ochotę na coś innego boję się o dziecko. Nie chce mu nic zrobić. Po kilku minutach wstałam i poszłam do łazienki. Weszłam pod prysznic i odkręciłam wodę. Ciepłe krople zaczęły spływać kaskadą po moim ciele dając mi się zrelaksować. Wzięłam żel pod prysznic i wylałam go trochę na rękę. Wsmarowałam go w ciało i wzięłam szampon do włosów. Poczułam ręce oplatające mnie w talii. Szybko się odwróciłam i zobaczyłam Leona. Uśmiechnął się do mnie, a ja wtuliłam się w niego nadal nie wierząc, że znalazł mnie i jest tutaj, ze mną. Oderwałam się od niego i zaczęliśmy myć się nawzajem. Wyszliśmy na zielony dywanik i wytarliśmy się po czym ubraliśmy.
-Kochanie co chcesz na śniadanie?-spytał i musnął moje usta.
-Kanapki z nutellą.-uśmiechnęłam się. Wziął mnie za rękę i poprowadził do kuchni. Usiadłam na krześle, a on odszukał wszystko w półkach i zaczął robić kanapki. Po chwili skończył i położył je na stole. Uśmiechnęłam się i zaczęliśmy jeść. Rozmawialiśmy jeszcze i musiałam się już zbierać.
-Kochanie ja już muszę iść.-powiedziałam i wstałam.
-Co? Gdzie?-spytał szybko i popatrzył na mnie.
-Do pracy.-powiedziałam.-Musze iść kochanie.
-No dobrze jak coś jestem w pokoju naprzeciwko.-powiedział i pocałował mnie. Odwzajemniłam i uśmiechnęłam się. Po chwili wyszedł z mojego apartamentu, a ja ubrałam się i pojechałam do pracy.

~Leon~
Wszedłem do swojego apartamentu i usiadłem na łóżku. Schowałem twarz w dłonie. Nie mogę uwierzyć, że znowu jesteśmy razem. Uśmiechnąłem się sam do siebie i sięgnąłem po telefon.  Wybrałem numer siostry i zadzwoniłem do niej. Odebrała po dwóch sygnałach.
-Hej Fran.-powiedział.
-Leon! Słyszałam, że Violetta się znalazła! Nawet nie wiesz jak się cieszę!-mówiła szybko i radośnie, a ja znowu się uśmiechnąłem.
-Tak to prawda. Też się Cieszę, tak ją kocham, a teraz znowu mam ją przy sobie.-powiedziałem. Rozmawialiśmy jeszcze długo. Powiedziałem jej, że Viola chce tu zostać, a ona powiedziała, że odwiedzą nas razem z Diego i dzieciakami. Jestem jej na prawdę wdzięczny, że tak mnie wspierała i nie dała się załamać. Pożegnałem się z nią i zakończyłem połączenie. Wstałem i zszedłem do restauracji coś zjeść bo kanapki z nutellą nie zaspokoiły mojego głodu po tej nocy. Uśmiechnąłem się na tę myśl i zająłem jeden stolik. Zamówiłem sobie jedzenie i czekałem. Po kilkunastu minutach moje zamówienie stało już przede mną. Uśmiechnąłem się do kelnerki i zacząłem jeść. Nie powiem jedzenie było bardzo dobre, ty chyba dlatego, że to bardzo dobry hotel z wyśmienitą kuchnią. Zapłaciłem odpowiednią kwotę i wróciłem do pokoju. Wziąłem swojego laptopa i wystukałem na klawiaturze miasto w którym aktualnie jestem i zacząłem szukać działek na sprzedaż. Znalazłem kilka na prawdę dużych i ładnych działek za opłacalną cenę. Zapisałem je w ulubionych zakładkach i zamknąłem laptopa. Postanowiłem jechać do Violi i spytać czy wraca ze mną do domu po resztę rzeczy. Wyszedłem z pokoju i zjechałem windą na dół. Złapałem taksówkę i podałem adres mężczyźnie za kierownicą. Po kilkunastu minutach byłem już na miejscu. Zapłaciłem i wszedłem do dużego budynku. Nie pytając o nic wsiadłem do windy i nacisnąłem odpowiedni guzik, a winda ruszyła. Wysiadłem z niej gdy się zatrzymała i poszedłem w stronę biurka przy którym siedziała moja ukochana i ten Josh. Nie powiem zrobiłem się trochę zazdrosny. Wiadomo jakie ten koleś ma zamiary? Podszedłem do niej od tyłu i zakryłem oczy. Lekko podskoczyła, ale po chwili rozluźniła się.
-Leon.-powiedziała z uśmiechem, a ja wziąłem swoje ręce i musnąłem jej usta.
-Zgadłaś kochanie.-uśmiechnąłem się.-Cześć.-powiedziałem do chłopaka.
-Cześć, to ja zostawię was samych. Do później Violu.-uśmiechnął się do niej i odszedł w drugą stronę. Spojrzałem na nią przenikliwym wzrokiem.
-Kim on dla Ciebie jest i dlaczego ciągle gdzieś was razem widzę?-spytałem.
-Leon, Josh to tylko mój przyjaciel tak samo jak Mat. To normalne, że siedzimy razem gdy nam się tutaj nudzi.-powiedziała.-Nie masz o co być zazdrosny.-dodała z uśmiechem.
-Wcale nie jestem zazdrosny, nie o niego.-powiedziałem.-Em jutro wracam do domu po inne rzeczy które będą mi tu potrzebne, lecisz ze mną?-zmieniłem temat.
-Zapytam Christiana, jak da mi wolne to mogę lecieć.-powiedziała, a ja pokiwałem głową i pocałowałem ją.
-Fran i dzieciaki za tobą bardzo tęsknią.-powiedziałem z uśmiechem.
-Chłopcy na pewno są już duzi.-uśmiechnęła się.
-Tak, a we dwoje rozrabiają tak, że Fran musi zamykać ich w osobnych pokojach.-zaśmialiśmy się i rozmawialiśmy jeszcze trochę. Później moja dziewczyna - jak to ładnie brzmi - musiała wracać już do pracy, a ja wróciłem do hotelu. Spędziłem kilka godzin pracując na laptopie. Usłyszałem ciche pukanie.
-Proszę.-powiedziałem i uniosłem głowę, a do środka weszła uśmiechnięta dziewczyna. Zamknęła drzwi i usiadła obok mnie na łóżku.-Jak po pracy?-spytałem i odłożyłem urządzenie.
-Jestem padnięta, ale mam dobrą wiadomość. Christian dał mi wolne na tyle ile będę potrzebowała.-powiedziała i wtuliła się we mnie.
-To dobrze.-powiedziałem.-Chcesz coś zjeść księżniczko?-uśmiechnąłem się do niej.
-A co mój książę mi proponuje?-zaśmiałem się i wziąłem ją na ręce po czym poszedłem do kuchni i posadziłem ją na krzesełku. Szybko z niego zeszła i usiadła na blacie. Znowu się zaśmiałem i wyjąłem odpowiednie składniki na spaghetti ponieważ wiem, że bardzo lubi to danie. Zacząłem gotować co jakiś czas na nią zerkając. Siedziała cały czas uśmiechnięta. Takiej Violetty własnie mi brakowało. Optymistycznej i wesołej. Po prostu mojej i tylko mojej.

~~*~~
No i napisałam rozdział 47 :)
Kochani moi mili zbliżamy się do końca tego opowiadania, jeszcze tylko 48, 49 i 50 który będzie epilogiem ;) Boże jak to szybko zleciało. Wiecie, że jestem tu z wami już 7 miesięcy i 12 dni?
Ten czas tak szybko leci i nie ma zamiaru nawet na chwilę zwolnić.
Wracając do rozdziału pisałam go wczoraj do prawie 23 :P Przepraszam za błędy jeżeli jakieś są ;)
Pod poprzednim rozdziałem było o wiele mniej komów niż przed jeszcze wcześniejszymi :( A pod notką za to jeszcze więcej niż zazwyczaj, czym jest to spowodowane? Nie wiem sama, ale mam nadzieję, że pod tym będzie więcej waszych opinii na temat tego czegoś u góry ;*
Rozdział chyba wyszedł długi, przynajmniej jak dla mnie :D
No to 40 komów --> Rozdział 48
Nie liczę komów typu 'zajęte', a anonimki proszę o podpisy ;)