Rozdział 49

~Violetta~
~3 miesiące później~
Otworzyłam oczy i spojrzałam spod okularów przeciwsłonecznych na Leona, który pływał w basenie. Uśmiechnęła się pod nosem. Jestem w siódmym miesiącu ciąży i jeszcze normalnie funkcjonuję, chociaż nie pozwala mi na to mój wspaniały mąż. Tak własnie, mój mąż jak to cudownie brzmi, prawda? Wzięliśmy ślub gdy byłam w piątym miesiącu. Mój brzuch był już dość duży, ale wolałam bawić się z takim niż teraz. Może bym się nawet nie zmieściła w suknię. Wracając do ślubu odbył on się tutaj w Norwegii. W jednym z miast tego państwa. Ślub był w dużym i pięknym kościele, a wesele w cudownej sali weselnej niedaleko. Leon miał na sobie czarny dobrze dopasowany garnitur i wyglądał wspaniale, nie mogłam oderwać od niego wzroku. Ja miałam białą i rozłożystą suknię, w której mój brzuch mi nie przeszkadzał. Na naszej uroczystości byli nasi przyjaciele i rodzina. Było cudownie. Zapamiętam ten dzień do końca życia. Niedawno też wprowadziliśmy się do naszego nowego domu. Jest naprawdę cudowny . Bardzo mi się podoba i nic bym w nim nie zmieniła. Wstałam z leżaka i ruszyłam do tylnego wejścia.
-Kochanie gdzie idziesz?-usłyszałam głos Leona i odwróciłam się.
-Nalać sobie soku, też chcesz?-spytałam.
-Nie kochanie, ale ja Ci przyniosę.-powiedział i podpłynął do wyjścia z basenu.
-Leon nawet nie wychodź, nic mi się nie stanie gdy sama sobie naleję do szklanki picia.-powiedziałam trochę zła i poszłam do kuchni. Rozumiem, że się martwi i troszczy o mnie, ale to już lekka przesada. Zresztą Diego zachowuje się tak samo jak do nas przyjeżdżają. Muszę spytać Fran jak z nim wytrzymała te dziewięć miesięcy. Wyjęłam sok z lodówki i nalałam sobie do szklanki. Napiłam się. Po chwili poczułam jak ktoś mnie przytula od tyłu i kładzie ręce na moim brzuchu. Dobrze wiedziałam, że to Leon. Lekko uśmiechnęłam się pod nosem.
-Kochanie przepraszam, ale muszę o Ciebie dbać.-szepnął mi na ucho i musnął moją szyję. Poczułam przyjemne mrowienie w miejscu w którym spoczęły jego usta.
-Leon, ale nie musisz mnie pilnować na każdym kroku. Jak czegoś nie będę mogła to ci powiem i ty to zrobisz.-powiedziałam i odwróciłam się do niego przodem tak, że patrzyliśmy sobie w oczy.
-Obiecujesz?-spytał, a ja pokiwałam głową.-Na mały paluszek?-powiedział, a ja się zaśmiałam.
-Obiecuję na wszystko co chcesz. Nic mi się nie stanie kochanie.-powiedziałam i musnęłam jego usta, a on odwzajemnił pocałunek. Oderwaliśmy się od siebie po chwili. Szatyn wziął mnie za rękę i splótł nasze palce razem po czym wzięłam szklankę i poszliśmy znowu do ogrodu. Usiedliśmy na leżakach.
-A co u naszej córeczki?-spytał, a ja od razu uśmiechnęłam się.
-Nasza córeczka wierci się trochę, ale nie jest źle.-powiedziałam, a on pochylił głowę nad moim brzuchem i musnął go swoimi ustami.
-Córeczko daj trochę odpocząć mamusi.-szepnął i położył rękę tam gdzie czuć było jak się rusza. Oboje uśmiechnęliśmy się. Pocałowałam go i powróciłam do leżenia.

~2 miesiące później~
Wyszłam z sypialni i powoli zeszłam na dół. Dziewiąty miesiąc to już nie takie hop siup. Gdy pokonałam schody poszłam do salonu i położyłam się na kanapie. Włączyłam telewizję i spojrzałam na mojego męża, który krzątał się po kuchni połączonej z salonem. Oddzielał ją tylko dłuży ciemny kuchenny blat. Leon coś gotował, a to coś bardzo ładnie pachniało. Uśmiechnęłam się obserwując go. Spojrzał na mnie i również się uśmiechnął.
-Jak się czujesz kochanie?-spytał i postawił patelnię na kuchenkę po czym włączył gaz.
-Nawet dobrze.-powiedziałam.-Co tak ładnie pachnie?-spytałam zaciągając się zapachem.
-Kochanie robię rybę po grecku mam nadzieję, że lubisz.-powiedział.
-Lubię wszystko co gotujesz, a co to za okazja na tak pyszne danie?-spytałam.
-Kotek przecież przyjeżdża Diego z Fran i dzieci.-zaśmiał się i spojrzał na mnie. Otwarłam szerzej oczy.
-Zapomniałam. To ty gotuj, a ja posprzątam dom.-powiedziałam i wstałam.
-Viola już posprzątałem, a poza tym i tak bym Ci nie pozwolił więc teraz siadaj i siedź albo leż.-powiedział, a ja wykonałam jego polecenie.
-A o której będą?-spytałam po kilku minutach.
-Za jakąś godzinę.-powiedział, a ja pokiwałam głową i zaczęłam oglądać.
Po niecałej minucie usłyszeliśmy dzwonek do drzwi. Leon wstał z kanapy i poszedł otworzyć, a ja poprawiłam swój wygląd. Ubrana byłam w to (bez tego motylka). Wstałam powoli z kanapy, a do pomieszczenia wbiegli chłopcy. Przytuliłam ich.
-Jak się leciało samolotem?-spytałam z uśmiechem.
-Supel!-odpowiedzieli razem. Spojrzałam na drzwi, a do salonu weszła reszta. Spojrzałam na Fran i podeszłam do niej. Przytuliła mnie na tyle na ile pozwolił jej mój brzuch. Zaśmiałam się i pocałowałam ją i Diego w policzek.
-Jak się czujesz?-spytał Diego. Przekręciłam oczami i zaśmiałam się.
-Słysze to pytanie po raz kolejny dzisiaj, ale dziękuję czuję się nawet dobrze.-powiedziałam i usiadłam na kanapie. Pokiwali głowami i również usiedli. Leon przyniósł obiad i postawił talerze na stole, a dla chłopców przyniósł małe porcje. Zaczęliśmy jeść i rozmawiać. Bardzo za nimi tęsknię, ale jesteśmy w stałym kontakcie.
-Mamusiu pójciemy na plac zabaw?-Facu podbiegł do Fran.
-Kochanie poproście tatusia i wujka Leona, a mamusia porozmawia z ciocią.-powiedziała z uśmiechem. Nasi mężowie po kilku minutach namawiania zgodzili się. Wzięli dzieci i wyszli z domu. Udali się na plac zabaw jakieś 10 minut drogi stąd.

~Francesca~
Zamknęłam za nimi drzwi i wróciłam do Violetty. Posprzątałam ze stołu i usiadłam obok niej.
-To opowiadaj, jak się spisuje mój braciszek w roli męża?-uśmiechnęłam się.
-Jest wspaniały chociaż zbyt opiekuńczy. Czasami już nie mogę się powstrzymać aby na niego nie krzyknąć.-powiedziała i zaśmiała się. Pokiwałam głową.
-Coś o tym wiem. Diego też taki był, a Leon to już w ogóle.-powiedziałam przypominając sobie to kiedy ja byłam w ciąży. Uśmiechnęłam się pod nosem. Rozmawiałyśmy na różne tematy. Po chwili Viola lekko się skrzywiła.
-Mała się wierci?-spytałam, a ona pokiwała głową i uśmiechnęła się. Po kolejnych kilku minutach znowu się skrzywiła i cicho syknęła. Spojrzałam na nią podejrzliwie.
-Fran.-powiedziała po chwili.
-Violu co jest?-spytałam szybko.
-Chyba rodzę.-powiedziała, a ja szybko wstałam.
-Zawiozę Cię do szpitala.Gdzie macie kluczyki?-spytałam. Wskazała mi na komodę i powoli wstała w czym jej pomogłam. Poszliśmy do samochodu i wsiadłyśmy do środka. Gdy jechaliśmy Viola wyciągnęłam telefon i zadzwoniła do Leona.
-Kochanie przyjedź do szpitala bo chyba się zaczęło...Leon spokojnie, jadę z Fran.-usłyszałam. Spojrzałam na nią, a ona po chwili się rozłączyła i znowu złapała za brzuch. Po kilkunastu minutach byliśmy na miejscu. Wzięli ją do jednej z sal i pani ginekolog zaczęła ją badać. Ja niestety musiałam zostać na korytarzu. Czekałam aż w końcu kobieta wyszła i pozwoliła mi wejść do jej sali. Spojrzałam na Vilu, która leżała na łóżku.
-Coś nie tak?-spytałam.
-Fałszywy alarm, to tylko skurcze i jeszcze nie rodzę.-powiedziała.-Chociaż już niedługo na pewno to się stanie.-dodała. Pokiwałam głową i usiadłam na krześle obok. Po chwili do sali wszedł spanikowany Leon. Viola uspokoiła go i powiedziała to co mi. Leon został z Violu, a ja pojechałam do nich do domu gdzie był Diego i dzieci.

~Leon~
Siedziałem z moją żoną do samego wieczora. Postanowiłem zostać jeszcze trochę i chyba dobrze zrobiłem bo po 21 Viola zaczęła rodzić. Lekarka wzięła ją na salę, a ja szedłem za nimi. No i się zaczęło. Trzymałem ją za rękę, a po kilku ciężkich dla niej godzinach usłyszeliśmy płacz. Pielęgniarka po kilku minutach podała Violi dziecko.
-Gratuluję zdrowej córeczki.-uśmiechnęła się. Pocałowałem moją ukochaną w czoło i starłem jej łzy.
-Nie płacz kochanie.-powiedziałem i pogładziłem ją po policzku.
-To łzy szczęścia.-powiedziała i uśmiechnęła się patrząc na małą. Teraz nasza mała rodzinka jest w komplecie.

~~*~~
Mamy ten chyba długo wyczekiwany rozdział 49 :)
Wiem, że czekaliście długo, ale ja jednak miałam nadzieję, że będzie tyle komów ile w szantażyku, a tu anonimki musiały nadrobić aby było xD
Szkoda trochę bo zawsze szło wam to bardzo szybko i było dużo komów ponad moje oczekiwania, ale rozumiem to ostatnie rozdziały nie są takie jak poprzednie, które były chyba trochę lepsze.
No, ale cóż mam nadzieję, że nowa historia będzie wam się podobała i będziecie komentować ;)
Wiem, wiem nie opisałam wesela, ale naprawdę nie miałam już pomysłu na to, a epilog nie jest taki jakbym chciała, ale nic innego nie wymyślę :(
Czekam na wasze opinie :D
38 komów --> Rozdział 50 (epilog)