Rozdział 45

Rozdział dedykowany wszystkim anonimkom :)

~Leon~
Gdy się obudziłem było dopiero po 7. Wziąłem ubrania i poszedłem do łazienki. Wykonałem wszystkie poranne czynności i sprawdziłem telefon czy nie było żadnych wiadomości z policji. Jednak nic nie dostałem. Zamówiłem sobie śniadanie do pokoju. Dostałem je kilkanaście minut później i zacząłem jeść oglądając poranne wiadomości na plazmie w pokoju. Odstawiłem wszystko i umyłem zęby. Poszedłem do pokoju obok i zapukałem. Otworzył mi już gotowy Diego. Przywitaliśmy się i poszliśmy do windy. Zjechaliśmy na dół i pojechaliśmy do firmy gdzie mamy spotkanie. Droga zajęła nam 20 minut. Weszliśmy do środka. W drzwiach minęła nas jakaś kobieta. Podeszliśmy do recepcji.
-Byliśmy umówieni z szefem. Verdas i Castillo.-powiedziałem do mężczyzny za biurkiem. Rzadko kiedy widuje się mężczyznę w recepcji. Na plakietce napisane było jego imię- Josh. Mężczyzna spojrzał na mnie dziwnie gdy przedstawiłem nas, ale po chwili wrócił do sprawdzania czegoś w komputerze.
-Szef już na was czeka. Piętro 17, gabinet numer 89.-powiedział. Wskazał nam gdzie znajdują się windy i powrócił do pracy, a my pojechaliśmy na odpowiednie piętro. Wysiedliśmy i poszliśmy szukać gabinetu tutejszego szefa. Minęliśmy puste biurko przy, którym powinien ktoś siedzieć. Zapukaliśmy do odpowiednich drzwi. Gdy zaproszono nas weszliśmy do środka.
-Przepraszam, jeżeli mieliście trudność z trafieniem do mojego biura, ale moja asystentka nie była dziś w najlepszym stanie.-powiedział mężczyzna około 40.
-Spokojnie, nie było aż tak źle.-zapewnił go Diego. Mężczyzna uśmiechnął się.
-Mówcie mi Christian.-powiedział po krótkiej rozmowie z nami. Po chwili przeszliśmy do spraw związanych z kontraktem.-Chcecie coś do picia?-spytał.
-Dwie kawy jeśli to nie kłopot.-powiedziałem za nas dwoje. Mężczyzna przytaknął i wezwał do siebie kogoś. Po chwili do gabinetu wszedł brunet.
-Mat wyręcz Violettę i zrób panom dwie kawy.-powiedział do niego. Chłopak pokiwał głową i opuścił pomieszczenie. Świat chyba chce abym się załamał. Znowu słyszę to imię i przypomina mi się moja ukochana. Gdzie jest? Co robi? Nadal nie ma odpowiedzi na te pytania. Wróciliśmy do rozmowy i omawiania różnych warunków. Dostaliśmy naszą kawę i kontynuowaliśmy. Po jakiejś godzinie w końcu na kilku kartkach znalazły się nasze trzy podpisy co oznaczało zawarcie kontraktu z tą firmą. Pożegnaliśmy się i wyszliśmy na korytarz. Pojechaliśmy na dół, a następnie do hotelu w którym jesteśmy zameldowani.

~Violetta~
Byłam w pracy już od jakiejś godziny, ale dziś czułam się gorzej niż w inne dni. Uroki ciąży. Westchnęłam i znowu szybko poszłam do toalety. Za mną podążył po chwili Josh. Opłukałam usta.
-Violu idź do szefa i powiedz, że dziś nie dasz rady tutaj siedzieć, a ja cię zastąpię. Naprawdę nie wyglądasz najlepiej.-powiedział.
-Dzięki, ty to wiesz jak skomplementować dziewczynę.-zaśmialiśmy się i po jego namowach zrobiłam tak jak mówił. Pożegnałam się z Matem i Joshem po czym wzięłam swoje rzeczy i poszłam do wyjścia. W drzwiach minęłam dwóch mężczyzny i wróciłam do hotelu. Od razu zrobiłam sobie kanapkę i położyłam się. Okryłam kołdrą i zamknęłam oczy. Tego mi właśnie było trzeba. Po kilku minutach leżenia moje oczy zamknęły się, a ja odpłynęłam do krainy Morfeusza.
Obudziłam się po kilku godzinnej drzemce. Wstałam i poszłam do małej kuchni zrobiłam sobie kilka kanapek bo na nich innego nie miałam siły, do tego gorąca czekolada. Tak dziwne połączenie, ale akurat na to mam ochotę. Usiadłam i zjadłam wszystko. Popiłam gorącym napojem i poszłam do salonu. Włączyłam TV i zaczęłam szukać czegoś godnego mojej uwagi. Znalazłam jedną z tych lepszych komedii romantycznych. Zaczęłam oglądać. Już w połowie filmu po moich policzkach zaczęły płynąć słone łzy. Sięgnęłam po chusteczki leżące na małej ławie. Wytarłam łzy.
-Obiecałeś jej, że nie odejdziesz, a teraz umierasz.-powiedziałam do plazmy wiszącej na ścianie. Po chwili na małym monitorze pojawiły się ciągłe linie, a urządzenie zaczęło piszczeć. Po moich policzkach znowu spłynęły łzy. Patrzyłam na scenę w filmie bardzo się w nią wczuwając.  Płakałam do końca filmu. Gdy skończył się poszłam do łazienki i wykonałam wieczorne czynności. Zrobiłam sobie gofry. Zjadłam je i poszłam spać. Po niedługim czasie zasnęłam,
Rano obudził mnie uporczywie dzwoniący budzik. Zgasiłam go i zakryłam twarz poduszką. Dziś czuję się o wiele lepiej niż wczoraj. Wstałam z łóżka i poszłam do łazienki. Po wykonaniu porannych czynności wyjrzałam przez duże okno w luksusowym salonie. Ciepło jak zawsze. Poszłam do kuchni i zjadłam śniadanie. Ubrałam zwiewną granatową sukienkę, szpilki, torebkę do której wrzuciłam potrzebne rzeczy i ubrałam okulary przeciwsłoneczne. Wyszłam z apartamentu i popędziłam do drzwi windy, które już miały się zamknąć, ale przeszkodziłam im. Weszłam do środka i nie patrząc na mężczyzna za mną wyciągnęłam mój dzwoniący telefon. Odebrałam.

~Leon~
Razem z Diego weszliśmy do windy. Wcisnąłem odpowiedni przycisk, a drzwi zaczęły się zasuwać. Gdy już miały się zamknąć przeszkodziła im w tym kobieca ręka. Otworzyły się znowu, a do środka weszła kobieta w okularach przeciwsłonecznych. Stanęła przodem do drzwi, a po chwili odebrała telefon. Wydawała się jakoś dziwnie znajoma, ale nie widziałem twarzy przez włosy i okulary.
-Halo, Josh? Tak wiem...Tak, czuję się lepiej niż wczoraj...Nie przejmuj się tak...Doceniam to, a jak tam spotkanie szefa? Coś ciekawego? A nie możesz powiedzieć mi teraz? Ehh uparty jesteś... Będę za 20 minut...Pa.-rozmawiała, a ja przysłuchiwałem się rozmowie. Może to nie moja sprawa, ale coś mnie kusiło. Josh, gdzieś już słyszałem to imię. Wysiedliśmy z windy. Pojechałem z Diego znowu do firmy w której byliśmy wczoraj. Weszliśmy do środka i zaczęliśmy omawiać jeszcze kilka szczegółów z Christianem.

~~*~~
I tak oto prezentuje się rozdział 45 pisany dosłownie przed chwilką ^^
Zresztą ja każdy rozdział piszę spontanicznie bez żadnych planów :P
Nastraszyłam niektórych zdaniami wyjętymi z kontekstu haha :D
No chyba już powoli możecie spodziewać się tego, że Leonetta się rozpozna :)
Mam nadzieję, że podoba wam się rozdział ;*
Dziękuję wam bardzo za ponad 50 komów pod poprzednim rozdziałem.
Jesteście niesamowici!
Mat i Josh martwią się o Violę, ale jednak Josh bardziej ;)
Nie liczcie na zbyt częste dodawanie rozdziałów, bo naprawdę nie mam czasami czasu, ale staram się jak mogę aby pisać dobrze i w miarę często.
37 komów --> Rozdział 46